MIKROtaktyka #49 - podsumowanie tygodnia.
W pierwszym noworocznym artykule królować będzie szanowna Premier League! Pokażemy, jak bronić w sytuacji 1v2, zaprezentujemy także wykorzystywane gry na trzeciego. Ponadto chcielibyśmy złożyć wszystkim Czytelnikom i Gościom naszej strony najserdeczniejsze życzenia z okazji nowego roku - niech się Wam powodzi. Zapraszamy do analizy razem z QC!
________________________
J. Veltman (Brighton) vs Chelsea.
Umiejętność: Odbiór piłki.
Koncept: sytuacja 1v2: gotowość do pojedynku i zasłanianie linii podania.
Sytuacja 2v1 podczas atakowania jest bardzo częstym wycinkiem gry podczas meczu, a także podczas treningów, czego wyrazem są środki treningowe oparte właśnie o takie pojedynki. O ile powszechną praktyką jest nauczanie rozwiązywania takich sytuacji w atakowaniu to zajmowanie się osamotnionym broniącym już nie jest tak często spotykane. No właśnie, zgodzisz się z tym stwierdzeniem? Czy Twój trening, a potem zespół nie byłby lepszy poprawiając działania obrońcy w niedowadze?
Spójrzmy na proponowaną przez Nas sytuację. Brighton (grające naprawdę świetnie w tym meczu!) traci piłkę w środkowym sektorze i od połowy boiska tworzy się moment gry 1v2. Z perspektywy jedynego obrońcy kluczowa jest świadomość, w jakim położeniu się jest poprzez obserwacje - Joel Veltman natychmiast rozgląda się, by zebrać konieczne informacje. Bez wiedzy, że atakujący mają przewagę jednego mógłby zostać z łatwością ograny podaniem, gdyby zdecydował o podjęciu pojedynku 1v1. Co robi dalej w tej sytuacji?
Nie idzie do pojedynku 1v1. Zwalnia dając czas na powrót pozostałych broniących. To bardzo ważne, by spowolnić kontratak rywala tak bardzo, jak tylko się da. W tej akcji dokonał tego poprzez szybkie zajęcie optymalnej pozycji do bronienia w 1v2, a więc takiej, która jednocześnie być przygotowanym do natychmiastowego pojedynku 1v1 i zarazem zamykać linię podania do drugiego atakującego.
Jest to z pewnością bardzo trudne działanie, lecz mocno stymulujące podejmowanie decyzji w bronieniu - kontekst środowiska treningowego. Pozycja pośrednia pozwalająca podjąć 1v1 i zamknąć linię podania to ciągłe balansowanie, dostosowywanie się i swego rodzaju szachowanie rywalem. Przechylenie szali za bardzo w jakąkolwiek stron może doprowadzić do niepowodzenia. Wspomnieliśmy już o konsekwencjach zbyt szybkiego podjęcia 1v1. Przeciwnie - zamknięcie linii podania i oddalenie się od posiadającego piłkę spowoduje, że nie będziemy w stanie zareagować, gdy to on podejmie pojedynek 1v1 w atakowaniu.
Podsumowując bardzo prosto trudny temat bronienia w niedowadze 1v2. Jako obrońca należy zrobić wszystko, co możliwe, by pojedynek 1v2 sprowadzić do akcji 1v1!
Więcej o grze w bronieniu dzieci i młodzieży dowiesz się z naszego webinaru - kliknij w zdjęcie po informacje!
W momencie podania do zawodnika ustawionego tyłem do kierunku gry, zawodnik drużyny przeciwnej wykonuje na niego presję, dzięki czemu pojawia się wolna przestrzeń za jego plecami co wykorzystują zawodnicy będący w ofensywie wbiegając w ta przestrzeń, bądź wprowadzając tam piłkę. Oczywiście rozwiązania stosowane są zależne od ustawienia zawodników drużyny broniącej. Jednak cel (idea) pozostaje niezmienny, gram w tył, aby mój partner za chwile mógł zagrać do przodu.
Przygotowaliśmy do Was trzy różne przykłady (dwa z Premiership, jeden z Serie A), aby pokazać różnorodność sytuacji a zarazem stałość celu w której koncepcja „gry na ścianę”występuje.
________________________
D. Jota (Liverpool FC) vs Chelsea.
Umiejętność: Gra na trzeciego.
Koncept: wsparcie zdobywające po podaniu zwrotnym.
Podczas analiz umiejętności gry na trzeciego bardzo często odnosimy się do zdania przypisywanego P. Guardioli, który mówi, że "the third man koncept is impossible to defend against". Tak, po angielsku brzmi to świetnie. Ilekroć jednak widzimy dobrze wykonaną tego typu akcję utwierdzamy się w przekonaniu Pepa. Bardzo trudno bronić przeciwko grze na trzeciego zawodnika.
W analizowanej sytuacji widzimy akcję Liverpoolu w prawym sektorze boiska i wydaje się, że rywale przesunęli i zagęścili to miejsce na boisku, LFC zyskuje jednak przewagę jednego zawodnika i tworzy 4v3. Nawiązując do poprzedniej analizy: każdy pojedynek 1v1 w niedowadze otworzy przestrzeń dla innego zawodnika w ataku. Zwróćmy uwagę na ruch Hendersona "do" piłki, który naturalnie sprowokował krycie i doskok Kovacica - decyzja o doskoku i próbie odbioru tworzy więcej przestrzeni za plecami. Anglik mając świadomość krycia "na plecach" decyduje o podaniu zwrotnym do ustawionego przodem (zatem widzącego pole gry przed nim) Konate.
Wielokrotnie piszemy na łamach naszego bloga, że podanie zwrotne hipnotyzuje i "zawiesza" broniących. Hipnotyzuje bronieniem przestrzeni przed sobą, pressingiem do przodu, jednocześnie sprawia, że kompletnie zapomina się o uważności na to, co dzieje się za plecami! Ten aspekt świetnie wkorzystuje Diogo Jota, który nie zajmuje zwolnionej przez Serba przestrzeni, nie okupuje tego miejsca. Znajduje odpowiedni moment, timing na to, by w tę wolną przestrzeń wbiec tworząc realną linię podania - wsparcie zdobywające. Otrzymując podanie ma bardzo dużo przestrzeni oraz otwartą piłkę, by próbować kluczowego podania w pole karne.
Więcej umiejętności oraz konceptów uporządkowanych i sklasyfikowanych względem zaawansowania i poziomu znajdziesz w naszych publikacjach Qualitas Coach cz.3 i Qualitas Coach cz.4. Zapraszamy do zapoznania się!
________________________
A. Rudiger (Chelsea) vs Liverpool FC.
Umiejętność: Odbiór piłki.
Koncept: doskok i hamowanie przed podjęciem pojedynku..
Jedną z czterech głównych zasad gry w obronie, w naszej filozofii jest „presja na zawodnika z piłką przy jednoczesnej ochronie przestrzeni za plecami. W powyższym materiale wspominaliśmy o swoistej „hipnozie” defensywy rywala poprzez zagranie piłki w tył, by za chwile zaatakować przestrzeń za placami przeciwnika. W tym materiale chcemy zwrócić uwagę na zawodnika broniącego i jego zachowania w kontekście wywierania presji na przeciwnika z piłką przy jednoczesnym zachowaniu czujności poprzez ochronie przestrzeni za placami.
Poddając obserwacji przygotowany materiał wideo, chcieliśmy wyeksponować zachowanie Antonio Rudigera z meczu z Chelsea Londyn – FC Liverpool. Przykład ten naszym zdaniem może posłużyć jako idealny film instruktażowy w realizacji wspomnianej wyżej zasady. Reprezentant Niemiec skraca dystans do przeciwnika (do którego akurat adresowane jest podanie), w momencie lotu piłki, następnie wykonuje prawidłowe hamowanie, aby zminimalizować ryzyko ruchu zwodnego przy pierwszym kontakcie z piłką przeciwnika (w tym wypadku Mo Salaha), oraz faulu na nim. Następnie zajmuje on pewną pozycję na obu nogach, co ułatwia szybką reakcję na wszelkie ruchy przeciwnika, przy jednoczesnej obserwacji piłki, co pozwala zminimalizować prawdopodobieństwo oszukania go ruchem zwodnym.
Ważnym elementem jest tutaj także naprzemienna praca nóg przy jednoczesnym ich wąskim ustawieniu, by uniknąć zagrania piłki pomiędzy nogami. Warto także wspomnieć o mentalnej gotowości na odbiór piłki i gdy tylko zawodnik „The Reds” na chwilę traci kontakt stopy z piłką obrońca Chelsea przystępuje do zdecydowanego agresywnego ataku piłki. Wszystkie te aspekty, które wymieniliśmy powyżej dotyczą presji na zawodnika z piłką. Co natomiast z przestrzenią za placami rosłego stopera drużyny z północnego Londynu?
W naszym rozumieniu nauczania tej koncepcji (zasady) gry w obronie kluczowe jest to, aby ochrona przestrzeni za placami zawodnika będącego w defensywnie występowała w tym samym momencie co wywieranie presji na zawodnika z piłką. Chcemy, aby nasz zawodnik wywierając presję (robiąc krok w przód), miał świadomość wolnej przestrzeni za jego plecami i w taki sposób kierunkował zawodnika z piłką, aby maksymalnie tą przestrzeń niwelować (zmniejszać). Tak jak możemy to zauważyć na przygotowanym przykładzie.
Antonio Rudiger atakując Mo Salaha, w całym swoim zdecydowaniu, czy boiskowej pozytywnej agresji nie zapomina o odpowiednim zamknięciu środkowego sektora boiska poprzez odpowiednie ustawienie (nabieg). Warto także zwrócić uwagę jak zwiększa swoją powierznie poprzez szeroko rozstawione ręce.
Podsumowując tak jak już wyżej wspominaliśmy, jest to dla nas książkowy przykład tego jak w naszym pojmowaniu nauczania gry w obronie chcemy realizować jedną z naszych fundamentalnych zasad, czyli wywieranie presji na zawodnika z piłką przy jednoczesnej ochronie przestrzeni za plecami.
Materiały trenerskie Qualitas Coach to zbiór konceptów oraz umiejętności taktyczno - technicznych, a także zasad gry w bronieniu i atakowaniu, które możesz wykorzystać jako inspirację do swoich jednostek treningowych. Dowiedz się więcej w zakładce MATERIAŁY TRENERSKIE.
Trenerze,
masz inne wnioski dotyczące przedstawianych przez Nas sytuacji? Chętnie podyskutujemy - to świetna okazja, by dowiedzieć się czegoś nowego lub spojrzeć na temat z innej perspektywy.
Podziel się swoją opinią!
#jakośćniejestdziełemprzypadku
